Сеткавае выданне zviazda.by

Мы чытаем шмат кніг і глядзім мноства фільмаў пра жахі ваеннага ліхалецця. Мы захапляемся працоўным подзвігам людзей, якія аднавілі жыццё пасля вайны. А што мы ведаем пра жыццё людзей да вайны? Не пра тое, што ўвайшло ў падручнікі гісторыі. А пра звычайнае надзённае жыццё людзей да 22 чэрвеня 1941 года? Напэўна, яно віравала, людзі вучыліся, працавалі, займаліся спортам. І ўсведамленне таго, што ў адзін момант усё разбурылася палохае не менш, чым ваенныя трагедыі. 

Апошнія гады тэме памяці народа надаецца ў нашай краіне асаблівая ўвага. Чаму гэта важна ў век высокіх тэхналогій? Спыталі ў доктара гістарычных навук, дэкана факультэта гісторыі, камунікацыі і турызму ГрДУ імя Янкі Купалы Віктара Белазаровіча. Сёлета заслугі вучонага былі адзначаны прэміяй «Чалавек года Гродзеншчыны».

Па меркаванні дырэктара Інстытута меліярацыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі Аляксандра Анжанкова, праблему ў Беларусі стварае не колькасць ападкаў, а іх дыферэнцыяцыя па месяцах. «Мы ўспамінаем сітуацыю пазамінулага года, калі май—чэрвень аказаліся засушлівымі, што сур’ёзна адбілася на вытворчасці сельгаскультур», — нагадаў ён. Таму, падкрэсліў навуковец, меліярацыйныя сістэмы вымушаны працаваць у вельмі складанай абстаноўцы.